ความเป็นมาของก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิต – ก๋วยเตี๋ยวเรือเพลินพุง

ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิตเป็นที่รู้จักกันดีและแพร่หลายไปทั่วประเทศ เนื่องจากในช่วงที่มีการตัดถนนซุดปอร์ไฮเวย์ ซึ่งเป็นถนนวิภาวดีรังสิตในปัจจุบัน บริเวณสะพานข้ามคลองรังสิต ได้มีร้านก๋วยเตี๋ยวเรือเปิดขายมากมาย โดยมีชื่อ “โกฮับ” เจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวเรือรุ่นแรก

ข้อมูลประวัติโกฮับที่ค้นคว้าได้อ้างอิงจากผู้รู้ในท้องถิ่น*1 ทราบว่า โกฮับ เป็นชาวจีนไหหลำ แซ่เดิมคือแซ่ภู่ เกิดราวปี พ.ศ.2428 บ้านอยู่ข้างโรงพักเก่าริมทางรถไฟ ติดกับประตูน้ำจุฬาลงกรณ์ ตำบลประชาธิปัตย์ อำเภอธัญบุรี จังหวัดปทุมธานี มีภรรยาไม่ปรากฏชื่อ มีบุตรชาย 1 คน ชื่อนายประสิทธิ์ แซ่ห่าน หรือโกเฮง เคยเป็นทหารเกณฑ์ ขายผ้าอยู่ในตลาดใหม่ดอนเมือง

ข้อมูลจากเทศบาลนครรังสิตกล่าวว่าโกฮับเริ่มขายก๋วยเตี๋ยวเรือเมื่อเขาอายุได้ราว 30 ปีในช่วงปี พ.ศ.2475 (ผู้ศึกษาว่าน่าจะเป็น พ.ศ.2455 เพราะสุดท้ายอ้างว่าโกฮับเลิกขายตอนอายุ 67 ปี พ.ศ. 2494 โกฮับก็จะมีอายุแค่ 40 กว่าปี ก็จะไม่ตรงที่กล่าวอ้าง)โกฮับจะใส่หมวกกุ๋ยเล้ยพายเรือสำปั้นไปตามคลองรังสิตและคลองซอยต่างๆตั้งแต่เช้า พอถึงเวลาเที่ยงวันโกฮับก็จะพายเรือมาจอดขายบริเวณปากคลองสว่าน (ที่เรียกว่าคลองสว่าน เพราะเรือขุดใช้สว่านขนาดใหญ่ไชดินให้เป็นคลอง) ใต้ถุนสะพานแก้วนิมิต หรือที่ชาวบ้านนิยมเรียกกันติดปากว่าสะพานแก้วในปัจจุบัน

จากคำบอกเล่าของคนเก่าแก่ของคนในท้องที่พบว่า “โกฮับ” นั้นเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวที่ได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก และเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือยุคแรกๆที่อยู่ในคลองรังสิตประยูรศักดิ์แห่งนี้ ความโด่งดังก๋วยเตี๋ยวเรือน้ำตกโกฮับ ไม่ใช่จะรู้จักกันแค่เพียงคนงานอู่เรือขุดเท่านั้น ชาวดอนเมืองกรุงเทพก็พากับมารับประทานกันทุกวันคลองรังสิตในสมัยนั้นบ้านเรือนปลูกอยู่ห่างกันไม่หนาแน่นเหมือนเดี๋ยวนี้ น้ำในคลองใสสะอาดมองเห็นตัวปลามาแหวกว่ายกินเศษอาหาร

ว่ากันว่าในสมัยนั้นก็ใช้น้ำคลองบริโภคโดยการแกว่งสารส้มและนำมาต้มกินเนื่องจากสมัยนั้นยังไม่มีประปา บริเวณ ริมคลองรังสิต ไม่มีต้นหญ้า ไม่มีผักตบชวา อาจารย์ มองดูโล่งเตียนไม่มีอะไรกั้นหรือปิดบังเป็นทิวทัศน์ที่สะอาดและสวยงาม

ในช่วงที่โกฮับขายก๋วยเตี๋ยวเรืออยู่นั้น ก็มีคนหันมาขายก๋วยเตี๋ยวเรือกันมากขึ้น เช่น โกเหลียง โกสุ๋ย โกตี๋ ฯลฯ ซึ่งโกฮับมีสูตรเด็ดเคล็ดลับง่ายๆของก๋วยเตี๋ยวน้ำตก คือการแล่เนื้อวัวเป็นชิ้นเล็กๆแล้วกองวางไว้บนตะแกรงทับด้วยก้อนน้ำแข็ง ใต้ตะแกรงมีภาชนะรองรับเลือดที่ถูกละลายมากับน้ำแข็ง ก็จะนำมาทำเป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเพิ่มรสชาติของความอร่อยในการรับประทาน

ในปัจจุบันเกือบจะไม่มีให้เห็นวิธีการทำดังกล่าว หลังจากที่โกฮับเลิกขาย คนที่รับช่วงขายก๋วยเตี๋ยวเรือต่อมาคือนายเปี๊ยก และก็มีการเขียนชื่อร้านของตัวเองว่าก๋วยเตี๋ยวเรือต้นตำรับ หลานโกฮับบ้าง เหลนโกฮับบ้าง ก็ขึ้นอยู่กับการที่จะเขียนชื่อร้านเรียกลูกค้ากันอย่างไร

โดยสรุปแล้วร้านก๋วยเตี๋ยวเรือแถวรังสิค เหล่านี้จะตั้งเพิงขายริมถนน ลูกค้าส่วนใหญ่คือคนขับรถที่สัญจรผ่านไปมา ทำให้ก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิตได้รับความนิยมอย่างรวดเร็ว นายเดชา กลิ่นกุสุม อดีตนายกเทศมนตรีเมืองรังสิต ได้แบ่งก๋วยเตี๋ยวเรือรังสิตออกเป็น 3 ยุค คือ

ยุคแรก

โกฮับพายเรือสำปั้นขายตามคลองรังสิต และคลองแยก เช่น คลองหนึ่ง คลองสอง และคลองสาม ฯลฯ
ในเวลากลางวันก็จะมาขายบริเวณใต้ถุนสะพานแล้ว ปากคลองสว่าน ริมถนนพหลโยธิน

ยุคที่สอง

เริ่มตั้งแต่ประมาณปี พ.ศ.2501
ยกเรือขึ้นบก แต่นั่งขายอยู่ในเรือตามเพิงหน้าร้านค้า
ซึ่งก็ยังใช้เรือสำปั้นและอุปกรณ์เดิมๆ
จะพบเห็นในตลาดรังสิต ริมถนนพหลโยธิน และบริเวณตลาดเซียร์ตรงสะพาน3 ปัจจุบันสะพานไม่มีแล้ว
มีจำนวนหลายเจ้าด้วยกันโดยนำเอาชื่อของโกฮับมาโฆษณา